هنگام تولد
در گذشته برای جلو گیری از "آل"(نوعی جن که معتقد بودند به مادر آسیب می رساند)، مک، قیچی و پنجه گرگ بالای سر مادر می گذاشتند .همچنین در روش دیگری پیازی را به سیخ میزدند و آن رادر کنار بستر نوزاد می گذاشتند. آنها  این کار را  برای جلوگیری از عوض کردن نوزاد توسط "از ما بهتران" انجام میدادند. اجرت قابله معمولا لباس، مقداری پارچه و شیرینی بود. معمولا اسم اقوام نزدیک نوزاد را بر روی او نمی گذارند زیرا آن را بد شگون می دانند. اسامی افراد در گذشته را نیز به عنوان نام نوزاد تعیین نمی کنند. اسامی مذهبی مرسوم است. در گذشته قبل از تولد نوزاد ،2 نام تعیین میکردند تا درصورت پسر بودن یا دختر بودن نوزاد اسم او از قبل انتخاب شده باشد.

حمام نوزاد
نوزاد را، 3 روز پس از تولد ،به حمام میبرند. هفت روز پس از تولد نیز، هم نوزاد و هم مادر به حمام می روند. مادر قبل از حمام چهلم، به نزد دعا نویس رفته، برای او دعای چله می گرفت. دعای چله بر را به پیراهن کودک می بستند. در حمام مقداری نمک در آب ریخته، ظرف  آب را روی سر مادر و کودک می ریزند. آنها معتقدند با این کار، چله کودک و مادر پریده شده، از ما بهتران و "آل" به آنها آسیبی وارد نمی کند.


دندان در آوردن کودک
بو دادن مقداری گندم و نخود، از کارهاییست که مادر کودک هنگام دندان در آوردن او،انجام میدهد.نخود و گندم بو داده شده، به همسایگان داده میشود. همسایگان پس از خالی نمودن ظرف،مقداری شیرینی یا پول خرد در کاسه می ریزند که به این رسم دونگو Dungo میگویند.

ختنه سوران
در گذشته کار ختنه را،دلاک(یا سلمانی ،پیرایشگر موی مردان)انجام میداد. این سنت در روستای باجول مرسوم بود. برای کودک به این مناسبت جشنی نیز بر پا میشود. نوازنده محلی موسیقی محلی (توشمال) می نوازد. پسربچه ،دامن قرمز رنگی میپوشد. اقوام به دیدن او می آیند و هر کدام پولی به او میدهند. دلاک نیز به صورت نقدی وجهی دریافت می کرد.